Η επινόηση του εγώ

Ω ναι, έχεις μυαλό σε γρήγορα πόδια

κράση υγιή και αφράτη καρδιά

δίχως οράματα γι'αόρατα εμπόδια

πλέεις λεύτερα κι'εύρηθμα σαν τα παιδιά

Φύγαν οι αρρώστιες του βάλτου της πόλης

η θρέψη σου άγρια, ατάκτως ερριμμένη

ενάντια σ'εκπαίδευση, στη βία της πανώλης

που μόλυνε τη φύση σου την επηρμένη

Άνθρωπος, ψάρι, πουλί, σκύλος, φίδι

στοιχειά μανιασμένα στην τύχη βοήθεια

στα σώματα μέσα καθείς μας τυλίγει

στου πόνου την έχθρα ζητώντας αλήθεια

Τη φόρμα του ζώου όταν πεις να χλευάσεις

και αίμα και φόρα και κορμί να εκφυλίσεις

να σκέφτεσαι πώς στις ανθρώπινες πράξεις

ομοίως θα πράξει και θα πισωγυρίσεις

Και αν θες ευτυχία κι'αγάπη να νοιώσεις

ψυχή ολάκερη - όπως γυρνάς χαρακτήρες

μην κρύβεις - διχάσου για να βιώσεις

εξάρσεις, χαμούς, φωτός αναπτήρες

Μα αν θες να σπαράξεις ως καλλιτέχνης

αιωνίων αθάνατος να βγεις στον αφρό

στις πλάνες σου απέτυχε και θα δεις αίφνης

στις φρίκες το νόημα του Χάους κι'Εγώ

Το θαύμα και η χάρη δεν σπάνε τη μοίρα

αργόσχολη η γνώση δεν φτύνει ευχές

τη μέρα, τη συνήθεια που σκάει, πάντα τήρα

και ζύγισε, ρούφα νερά κι'ερημιές

Με ποιά νομή καταδικάζεις

με ποιά εμπειρία ορίζεις κρίμα

στο περιθώριο τον ευατό σου βγάζεις

δεν είσαι ξέχωρος μα αγάπης κλήμα

Όσα θες λέω θα τα'χεις και παραπάνω

η ύπαρξη δεν έχει ωφέλιμο μήτε σκοπό

λεφτά, εξουσία, ηδονή-μα δες πιο πάνω

φτιάχνεις το φράγμα σου στον ποταμό

Φοβού το θάνατο να μην ξεπέσεις

σε ζωή διέξοδο, χαρά πηγαία

συνείδηση ένοχη- να τήνε δέσεις

και αυτοκτόνησε μια μέρα ωραία

Είμαστε αυτόχειρες μα και παρθένοι

το μόνο που σώζουμε είναι τ'Εγώ

σκληροί, επικίνδυνοι, εκτεθιμένοι

στα βράχια σκάβουμε γκρεμό γοργό

Φτωχοί πλήν τίμιοι, "Ζήτω κι'Αέρα"

όφελος-όνειδος, χρήμα ως χρόνος

άκαμπτοι Νέρωνες χωρίς πατέρα

πάντα ελεύθεροι, παντιέρα ο φθόνος

Είμαστε μέτριοι και μπουρζουάδες

πάθη, καπρίτσια, παρανομίες

άγχος και ντέρτι κρυφές καντάδες

ευθείες & κύκλοι που έχουν γωνίες

Στης διακονίας μας ρέει το ποτάμι

με χιούμορ, κόλαση κι'αγιοσύνη.

Είμαστε νέοι, θείοι, νερό, λιμάνι

αγέρας, φέρετρο και καλοσύνη

Και αν μου ζήτησες να σε σκοτώσω

δεν το περίμενες πώς θα το πράξω

Δύναμη ήθελες πού'χα να δώσω

να ηγηθώ, να δώ, να αλλάξω

Στα 3 βασίλεια πού'χει η πλάση

'κει περιδιάβηκα μα δεν σε βρήκα

δεν αποφάσισα, δεν είχα βιάση

κι'έτσι σ'αρνήθηκα ζωής μου προίκα

Αλλά δεν πέθανες γλυκιά μου τρέλλα

γιατί ευχήθηκα να ζω κομμάτια

θέατρο ήτανε, δες με και γέλα

τ'Εγώ μου έγραψα, δικά μου μάτια.

Βασισμένο στον "Λύκο της Στέππας" του Χέρμαν Έσσε, γιατί δεν είμαστε πάντα χαζοί/έξυπνοι, άσχημοι/ όμορφοι, κακοί/ καλοί. Είμαστε όμως αστείοι...

Every dead thing

''For I am every dead thing, In whom love wrought new alchemy. For his art did express a quintessence even from nothingness, From dull privations, and lean emptiness He ruined me, and I am re-begot Of absence, darkness, death; things which are not''

John Donne

Feeling Your Cold Hand
Grip My Shoulder
Still I Won't Look Back
It's Not Over
Choking On Each Breath
Drawn With Terror
No Shred Of Hope Left
No Surrender

Against This Death I Rage
I Deny The Grave
I Hope They Find Me With
My Middle Fucking Finger Raised

Fleeing From Your Face
Bloody Brother
Knowing We're The Same
Drags Me Under

This Is The Way Of All Flesh

Fleeing From Sure Fate
On I Stumble
Driven By This Pain
Ceaseless Struggle
Death Waits In Each Cell
Closest Rival
Blind Forces Compel
To Survival

Against This Death I Rage
I Deny The Grave
I Hope They Find Me With
My Middle Fucking Finger Raised

Fleeing From Your Face
Bloody Brother
Knowing We're The Same
Drags Me Under

This Is The Way Of All Flesh

Enciphered In This Flesh
This Sentence Spells Your Certain Death

Dirty little secret
Dirty little lies
Say your prayers
And comb your hair
Save your soul tonight...

Drift among the faithful
Bury your desires
Aberrations fill your head
You need a place to hide
and I am-

Do you remember me?
The kid i used to be?
Do you remember me?

When your world comes crashing down - I want to relive
(Good God he's looking down on me)
I'm not jesus - jesus wasn't there
You confess it all away but its only shit to me
(Good God he's looking down on me)
I'm not jesus i will not forgive

No i WON'T
No i won't

I thought you were a good man
I thought you talked to god
You hippocratic, messianic, child abusing, turn satanic

Do you remember me?
Do you remember me?
The kid i used to be/
Do you remember?

DO YOU REMEMBER?

When your whole world comes undone
Let me be the one to say
I'm not jesus you can't run away
And the innocence you spoiled
Found a way to live
(Good God he's looking down on me)
I'm not jesus i will not forgive

(I will not forgive
I want whatever you wanted
I will not forgive
I won't be whatever you wanted)

Do you remember me?
The kid i used to be?
Not the same as i used to be
OH DO YOU REMEMBER ME?

NOOOOOOOOOOOO

When your world comes crashing down I want to be there
(Good God he's looking down on me)
I'm not jesus - jesus wasn't there
You confess it all away but it's only shit to me
(Good God he's looking down on me)

I'm not jesus i will not..
I'm not jesus i will not forgive
Ohh i will not forgive -yeah yeah
No i will not forgive...

women's last words

Γενικό

• Οι γυναίκες τείνουν να ερωτεύονται τον έρωτά τους για έναν άντρα παρά το πρόσωπο. Οι άντρες τείνουν να μήν θυμούνται το πρόσωπο.
• Το να πηγαίνεις τοίχο-τοίχο βολεύει μόνο όταν είσαι άντρας.
• Το ταλέντο των αντρών είναι μεγαλύτερο από το δικό μας. Βέβαια, προτού ρωτήσουν δεν είχαμε καν συνειδητοποιήσει ότι έχουν.
• Η Πρωτοψάλτη σας εργάζεται. Το μόνο πράγμα που γράφουν σήμερα οι γυναίκες στο στήθος τους είναι το τηλέφωνο του πλαστικού τους.
• Οι γυναίκες κατανοούμε την ειρωνεία καλύτερα από τους άντρες. Ο καλός θεούλης το φρόντισε προπατορικά, όταν μας όρισε ώς παρά-πλευρη απώλεια.

Βιαστικό

• 'Ολοι οι άντρες είναι γουρούνια. Τα γουρούνια μπορούν φυσικά με εξάσκηση να σχηματίζουν λέξεις, αλλά επιπλέον τρώγονται.

Γεγονός

• Οι μεγάλες ποιήτριες δεν θα πήδαγαν ποτέ τους μεγάλους ποιητές. Τυχαίο?

Ακατανόητο

• Πώς γίνεται να ξέρουμε τη διαφορά μεταξύ ρεγιόν και νάυλον στρετς αλλά το ν'αλλάξει ένας άντρας βρακί και μπλουζάκι είναι αρκετό για να τον θεωρήσουμε διαφορετικό άνθρωπο?

Ξενόγλωσσο

• If men come when they're too high or you're too low, then they're just screwing the dosage
• Watch how you hit on men & pavements. The harder the impact, the bigger the damage

Προσωπικό

• Η βάπτιση είναι μια κατεξοχήν τραυματική εμπειρία. Σε περίπτωση που με αποκαλέσεις ξανά Αντιγόνη, Χρυσούλα, Βαγγέλη, Ούρσουλα, Νικολάκη, Αγλαϊα, θα σε βαπτίσω κι'εγώ στη λεκάνη της τουαλέτας.
• Το κουτσομπολιό αναπαράγεται όταν εμείς όχι. Εμείς δεν αναπαραγόμαστε γιατί η γλώσσα σου τρέχει πιο γρήγορα απ'το σπέρμα σου.

Ευχετήριο

• Μακάρι οι πληθυντικοί σας να ένοιωθαν το ίδιο άνετα στην παρουσία των ενικών μας.

This mentality will keep serial killing the next 5 generations of retards

Dark patches on your head where prostitutes reside
the dots and specks & colored lines all tangled up inside
As kids, fairies and lepricons by rules do not abide
such is the self you're fighting for: a bit of shaken, stirred and fried


1. self consumption
2. self indulgance
3. self assistance
4. self justification
5. self acceptance

a. cannibalism b. gluteny c. a jerk off
d. self righteousness e. self pity

Για το γράψιμο

Ο Στράτος μου έλεγε πριν πεθάνει ότι αυτό που του την έσπαγε περισσότερο, ήταν που καθηλωμένος στο κρεβάτι μπορούσε να δει μόνο το προφίλ της φάτσας του. Αριστερά ή δεξιά, αλλά πάντα μόνο τη μία πάντα.

Δεν του πήγα καθρέφτη. Συνήθισε να του χαϊδεύω τα αφανή σημεία με την ανάστροφη της παλάμης μου.

Λένε πώς ησυχάζει κανείς όταν αποδεχτεί ολόκληρο τον εαυτό του.

Εγώ λέω μισακά πάντα θα βλέπουμε. Και η τύχη μας θα είναι τα σκοτεινά μας να πιάνει κάποιος που δεν χρησιμοποιεί τα κουπιά του μόνο για να σκουπιστεί από τα σκατά.

Εγώ λέω μήν με δείς ολάκερη ποτές. Αρκεί να μ'ακουμπάς με χέρια καθαρά.

Σκούπα

Διάθεση & βάψιμο βαριά, ψεύτικα νύχια & μισός καθρέφτης. Κατάρα σε αυτό το σπίτι. Ένα σωστό μποντουάρ δεν αξιώθηκα. 50 χρόνια βλέπω κομμάτια προφίλ και αμφάς, το ίματζ που προδίδει.

'Α ρε σουσουδάκι σε γλυτώνω τα χάπια και μιλάς', γελάει στη γκρίνια ο Κωστής. 'Εμείς μπέιμπι είμαστε Έλληνες. Ανοχή στην εκφύλιση, πανικός στην κατάρευση. Ολόκληρο το γυαλί δεν το σηκώνεις'.

-Βγες μάνα. Η σειρά σου.

Το σπλάχνο μου. Αποφάσισε τελικά στο φριχτό κόκκινο νυφικό. 15 κιλά φασόν και μπούκλες - δεν υπάρχει θεός. Ποιό νορμάλ κόριτσι ζώνεται κόκκινη δαντέλα με αυτή τη καούκα; Δεν θέλω να με πιάσει στα χέρια της η βρωμο-Τούλα της γειτονιάς. Με την τελευταία της κουπ τον έκανα το γύρο του κόσμου γρηγορότερα κι απ'το Φιλέα.

30 άτομα σε 65 τετραγωνικά. Σιχαίνομαι τους γάμους. 'Ολους. Τα σούσουρα, χάχανα, γλέντια, σόγια, φαγιά, ξενύχτια, στάχτη στη φωτογραφική μου μνήμη. Σκουπίδια στιγμές που μου τρώνε χώρο.

-Λοιπόν κα Αλέκα; Τι θα βάλουμε σήμερα; Κρυφό το κρατάτε;

-Έλα ρε Τούλα που δεν ξέρεις. Το βίτσιο της θα βάλει η μανούλα μου στο γάμο. Το βίτσιο της με γοβίτσα στιλέτο για το νυχάκι του μπαμπά.

-Πάλι το...; Ας είναι. Ένα ισιωματάκι και θα κρεπάρουμε λίγο την κορυφούλα στο τέλος...

Και νεκρή θα με κρέπαρε η Τούλα. Να το πάρω το φέρετρο λίγο μεγαλύτερο. Κάτι το μαλλί, κάτι τα κέρατα του Κωστή, μή κολλήσω και στο κουτί για όλο το μετά θάνατω.

..............................

Υπερπαραγωγή. Γκαζόν να γυαλίζει, τραπέζια, λουλούδια του καλύτερου ανθοπωλείου, απαλή μουσική. Παντρευόταν το Εφάκι, τέρμα τα ψέμματα. Και όλες οι φιλενάδες στη σειρά, δεντράκια στολισμένα να περιμένουν τα δικά τους Χριστούγεννα.

Ήταν στα καλύτερά της. Νέα, όμορφη, δυναμική, αδαής άρα γελαστή. Φιλούσε γλυκά τον καθρέφτη το πρωί ευχαριστώντας τα γονίδια της μάνας της και τη συντηρητική ζωή της. Το μόνο που έλειπε πια ήταν το έπαθλο για την προσπάθεια. Ένας γάμος; Γιατί όχι...

1, 2 αγκωνιές και κοίταξε. Όχι πολύ ψηλός, μελαχροινός, με ένα από τα ωραιότερα σώματα που είχε δει. Ουάου, δύσκολο να πας προς τα πάνω. Χείλη φιλήδονα, χαμόγελο μπράντα Κρέστ, μάτια στάσου μύγδαλα. 'Χορεύεις' δήλωση με χέρι σταθερό, τράβηγμα που την κόλλησε βέλκρο στο πλευρό του.

Ήταν ωραίοι μαζί. Έμπλεξε τα μπράτσα της στο λαιμό του, τα πόδια της με τα δικά του. Το σατέν φόρεμά της τρίφτηκε στο παντελόνι του. Το θρόισμα ήταν τόσο εκκωφαντικό, τους τρόμαξε. Γέλιο. Εύκολο, από κάπου βαθιά. Την κράτησε από τη πλάτη, από τη μέση, από τους γοφούς, από τη μύτη. Ένιωθε μέχρι και τη μήτρα της να ανταποκρίνεται στην προσδοκία του.

Ανάσες βάθυναν, αυτιά κουφάθηκαν. Την παρέσυρε στο πάρκινγκ - έτρεμαν. Τα χείλη του, η γλώσσα του έδιναν διαταγές στο κορμί της. Τον φίλησε στα μάτια, στο στόμα, πήρε με τη γλώσσα της να ταξιδεύει στις γραμμές του. Το φόβο των Ιουδαίων πλήρωσε το έρμο το σατέν. Κατέβηκε από τα στήθη, ανέβηκε από τα πόδια, αργά, χαδιάρικα, να καλύψει τη δύναμη που τη γέμισε υγρά και απόλαυση.

Έντυσαν ο ένας τον άλλο ακόμη γελώντας. Το βαθούλωμα στο καπώ του κρεβατιού τους θα το πλήρωνε ο Πακιστανός παρκαδόρος. Ο Άγγελος σφήνωσε χρήματα στον προφυλακτήρα και τον αριθμό του τηλεφώνου που ποτέ δεν της έδωσε.

Της τον σύστησε 2 ώρες αργότερα. Ο καλύτερος φίλος του. Ο έμπειρος, ειρωνικός, επικίνδυνος -όπως διατείνοταν Κωστής, με στόχο ζωής γάμο με πλούσια και κοινωνικά ανεβαστική σαραντάρα. Τελικά οι στόχοι του άλλαξαν, μάλλον για πλάκα. Και η Αλέκα; Δεν είχε ποτέ στόχους, είχε θέλω-απλά, αντικειμενικά, εναλασσόμενα, προσαρμοζόμενα. Αλλά δεν πίστευε στα θαύματα. Και δεν ήρθαν ποτέ.

..............................

'Σου μπαίνει ακόμη μανούλα' κορόιδεψε η μικρή. Τον μεγαλύτερό μου φόβο. Ήταν ακόμη σε καλή κατάσταση. Και πάντα μαζί του άκουγα την ίδια μουσική, τα ίδια γέλια, ένοιωθα τον ίδιο οργασμό στο κορμί μου. Ενδόμυχα υπολόγιζω πάντα ότι θύμιζω στον Άγγελο αυτό που άφησε να γίνει κάποιου άλλου.

Τον βλέπω ακόμα, σχεδόν κάθε μέρα. Περιμένω, δεν περιμένει. Δεν με ξανάγγιξε, τα μάτια του κλαίνε από οίκτο κάθε φορά που φοράω το φόρεμα του έρωτά μας. Δεν του είπα σ'αγαπώ. Ούτε στον Κωστή το είπα. Το σατέν φόρεμα όμως μιλάει εκεί που σιωπώ εγώ, ουρλιάζει τις σκέψεις μου, με πηγαίνει εκεί που ανήκω.

Είμαι έτοιμη πια. Να κάνω το καθήκον μου, να γιορτάσω με την οικογένεια της επιλογής μου τις μικροαστικές μας εμμονές, να πεθάνω στο βωμό των εθιμοτυπικών εναγκαλισμών & φιλοφρονήσεων, να στείλω και άλλους στον πόλεμο για τα τίποτε που μας ανήκουν, να εναρμονιστώ με την ψευτιά των εικόνων που βλέπουμε όλοι σε κομμάτια.

'Αλλά σε θέλω' λέει το φόρεμα. Και όπως γράφουν οι ποιητές αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό για να πάρει όλα τα άσχημα σκούπα η ζωή.

Όπως είπε και ο Κούνδουρος...

If I could sing...

I would not speak much

If I could act...

I would not cry much

If I could paint...

I would not stare much

If I could write...

I would speak of a stare to cry...SUCH